donderdag 1 juni 2017

Wangen

Het wordt eentonig, maar het weer was, tot ons plezier, weer net zo mooi als de voorgaande dagen. In de avond of nacht onweert het steeds en overdag is het stralend weer en soms is het zelfs wel wat te warm. De omgeving is prachtig, maar toch steeds weer die verkeersweg of, zoals vandaag, langs een spoorlijn. Hier en daar is gelegenheid om bij het meer te zitten en dat doen we dan ook graag, want daar is het koel. We zijn vanochtend uit Konstanz vertrokken en hebben onze weg vervolgd, waarbij we een uitstapje maakten naar het eiland Reichenau. Daar was niet veel te beleven, maar de afstanden, die we nog moeten afleggen voor we maandag weer naar huis gaan, zijn niet zo groot, dus een extra rondje met dit mooie weer was wel fijn. We zijn nu aan de zogenaamde Untersee, dat is het onderste stuk van de Bodensee. Nog een paar dagen fietsen en dan zijn we weer bij het beginpunt in Ueberlingen, waar we twee nachten verblijven. Dat is een leuke stad met een levendige boulevard, waar muziek gemaakt wordt en waar het erg gezellig is.
Vandaag slapen we in Wangen, een klein dorpje op de route bij de Untersee. Er gebeurde hier iets heel bijzonders: Bert belde gisteren en kreeg een heel onvriendelijke man aan de telefoon en constateerde dat hier een brommerige (zacht uitgedrukt, naar vandaag bleek) baas zat. We konden in ieder geval slapen en dat is wel fijn natuurlijk. Hier aangekomen, bleek het inderdaad niet mee te vallen om met meneer te praten en zeker niet om hem iets te vragen. Het was een enorme brompot, die ons weigerde de wifi-code te geven, omdat hij het vervelend vond als zijn gasten op "die apparaten" bezig zijn. Het was eigenlijk om je slap te lachen. Gelukkig was daar de bediende, die ons in eerste instantie ook niet van het vriendelijkste soort leek (tatouages en ringetjes door haar lippen), die de code voor ons "ritselde". Beschaamd merkte ik op dat je een mens dus nooit op het uiterlijk moet beoordelen, want ze praatte alles van haar baas goed: hij is al 85 en heeft kortgeleden zijn zoon verloren enzovoorts. Lief, hoor! Bert doet dat ook veel minder dan ik, dat beoordelen op het  uiterlijk. Ik heb hiermee toch weer wat geleerd. We hebben haar (uit BosniĆ« komend) maar een fooi gegeven. Op de foto's gewoon het uitzicht onderweg en een leuke gevel




Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.